เปิดคำพิพากษา คดีขุดแร่ทองคำ อช.ทองผาภูมิ ศาลจังหวัดทองผาภูมิ จำคุก 2 ผู้ต้องหา 3 ปี ไม่รอลงอาญา ชดใช้ค่าเสียหายให้กรมอุทยานฯ 560,100 บาท‘’

โดยในวันที่ 16 มิถุนายน 2568 ที่ผ่านมา ศาลจังหวัดทองผาภูมิ ได้มีคำพิพากษา คดีเกี่ยวกับการขุดแร่ทองคำ คดีแรก ตามคดีหมายเลขดำที่ สวอ5/2568 คดีหมายเลขแดงที่ สวอ 12/2568 ระหว่างพนักงานอัยการจังหวัดทองผาภูมิ โจทก์ และนายอาฉ่อง

หรือบอล อายี นายอนุสรณ์หรือเบรก สุธาพจน์ จำเลยที่ 1-2 ตามลำดับ ในความผิดต่อพระราชบัญญัติป่าไม้ ความผิดต่อพระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ และความผิดต่อพระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ ซึ่งศาลจังหวัดทองผาภูมิมีคำพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองร่วมกันเข้าไปครอบครองพื้นที่เกิดเหตุที่ถูกแผ้วถางซึ่งอยู่ในเขต

ป่าสงวนแห่งชาติป่าเขาช้างเผือก อยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติทองผาภูมิ และเป็นพื้นที่ป่าต้นน้ำและพื้นที่คุณภาพลุ่มน้ำชั้นที่ 1 เอ มีเนื้อที่ 14 ไร่ 1 ตารางวา และถือว่าจำเลย ทั้งสองร่วมกันแผ้วถางป่าพื้นที่เกิดเหตุการกระทำของจำเลยทั้งสองจึงเป็นความผิดฐานร่วมกันแผ้วถาง หรือกระทำด้วยประการใด ๆ อันเป็นการทำลายป่าหรือเข้ายึดถือหรือครอบครองป่าเพื่อตนเองหรือผู้อื่น ฐานร่วมกันยึดถือครอบครองทำประโยชน์ในที่ดิน แผ้วถางหรือกระทำด้วยประการใด ๆ อันเป็นการเสื่อมสภาพแก่ป่าสงวนแห่งชาติโดยไม่ได้รับอนุญาต ฐานร่วมกันยึดถือหรือครอบครองที่ดิน แผ้วถาง หรือกระทำด้วยประการใด ๆ ให้เสื่อมสภาพหรือเปลี่ยนแปลงสภาพธรรมชาติไปจากเดิมในพื้นที่ลุ่มน้ำ ชั้นที่ 1 ภายในเขตอุทยานแห่งชาติ โดยไม่ได้รับอนุญาต ฐานร่วมกันเก็บหา นำออกไปหรือกระทำด้วย ประการใด ๆ ให้เป็นอันตรายหรือทำให้เสื่อมสภาพซึ่งดิน หิน กรวด ทราย แร่หรือทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อมโดยไม่ได้รับอนุญาต และฐานร่วมกันเข้าไปดำเนินกิจการใด ๆ เพื่อหาผลประโยชน์ในเขตอุทยานแห่งชาติโดยไม่ได้รับอนุญาตตามฟ้อง สำหรับของกลางนั้น กระสอบเป้ 1 ใบ ของจำเลยที่ 1 หินแร่ 2 ก้อน กรรไกร 2 อัน คีม 1 อัน ไขควง 7 อัน สิ่ว 1 อัน ตะไบ 1 อัน มีดคัตเตอร์ 1 อัน ไฟฉาย 4 กระบอก มีดพก 1 เล่ม ไฟแช็ก 3 อัน ขวดแก้วแยกทอง 4 ขวด เทป 2 ม้วน ด่างทับทิม 1 ขวด กระเป๋ากระสอบ 2 ใบ และกระป๋อง 1 ใบ ของจำเลยที่ 2 เป็นทรัพย์ที่จำเลยทั้งสองใช้ และมีไว้เพื่อใช้

เป็นสิ่งของอุปกรณ์ เครื่องมือ เครื่องใช้ ในการกระทำความผิดและได้ใช้เป็นอุปกรณ์ให้ได้รับผลในการกระทำความผิด และเป็นทรัพยากรธรรมชาติที่ได้มาจากการกระทำความผิด และโจทก์ได้ให้พนักงานปิดประกาศ ตามกฎหมายจนล่วงพ้นเวลา 30 วันแล้ว ไม่มีผู้ใดอ้างตนเป็นเจ้าของ จึงให้ริบตามพระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ. 2562 มาตรา 56 พิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 มาตรา 54 วรรคหนึ่ง, 72 ตรี วรรคหนึ่ง พระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ. 2507 มาตรา 14, 31 วรรคสอง (3) พระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ.2562 มาตรา 19 (1) (2) (6), 41 วรรคสอง, 42

วรรคหนึ่ง, 44 ประกอบประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83 การกระทำของจำเลยทั้งสอง เป็นกรรมเดียวเป็น ความผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษฐานร่วมกันยึดถือหรือครอบครองที่ดิน แผ้วถาง หรือกระทำด้วยประการใด ๆ ให้เสื่อมสภาพหรือเปลี่ยนแปลงสภาพธรรมชาติไปจากเดิมในพื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ 1 ภายในเขตอุทยานแห่งชาติ โดยไม่ได้รับอนุญาต ซึ่งเป็นกฎหมายบทที่มีโทษหนักที่สุด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90 จำคุกคนละ 6 ปี จำเลย ทั้งสองให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่

การพิจารณา กรณีมีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คนละกึ่งหนึ่ง คงจำคุกคนละ 3 ปี ริบกระสอบเป้ 1 ใบ หินแร่ 2 ก้อน กรรไกร 2 อัน คีม 1 อัน ไขควง 7 อัน สิ่ว 1 อัน ตะไบ 1 อัน มีดคัตเตอร์ 1 อัน ไฟฉาย 4 กระบอก มีดพก 1 เล่ม ไฟแช็ก 3 อัน ขวดแก้วแยกทอง 4 ขวด เทป 2 ม้วน ด่างทับทิม 1 ขวด กระเป๋ากระสอบ 2 ใบ และกระป๋อง 1 ใบ ของกลางคืน ผ้าห่ม 1 ผืน เปลสนาม 1 ผืน เสื้อกีฬา 1 ตัวและรถจักรยานยนต์ ยี่ห้อฮอนด้า สีแดงขาว หมายเลขทะเบียน 1 กม กาญจนบุรี 8596 ของกลางแก่เจ้าของ ให้จำเลยทั้งสอง คนงาน ผู้รับจ้าง ผู้แทน และบริวารออกจาก เขตป่าที่เกิดเหตุ กับให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้ค่าเสียหาย 560,100 บาท แก่กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 5 ต่อปี นับแต่วันที่ 23 พฤศจิกายน 2567 เป็นต้นไป จนกว่าจะชำระเสร็จสิ้น ทั้งนี้ อัตราดอกเบี้ยให้ปรับเปลี่ยนลดลงหรือเพิ่มขึ้นได้ตามพระราชกฤษฎีกา ซึ่งตราขึ้นตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 7 วรรคสอง บวกด้วยอัตราเพิ่มร้อยละสองต่อปี แต่ต้องไม่เกินอัตราร้อยละ 5 ต่อปี